فضانوردان «آرتمیس ۲» به ماه می‌روند
اولین فضانوردانی که در ۵۲ سال اخیر قرار است به مرز ماه سفر کنند، تنوع قابل توجهی را در آموزش خود دارند و مراحل گوناگونی را پشت سر می‌گذارند تا برای این ماموریت آماده شوند.
به گزارش راهبرد معاصر؛ چهار فضانورد ماموریت «آرتمیس ۲» (Artemis ۲) که قرار است در نوامبر ۲۰۲۴ به سمت ماه بروند، یک زن، یک شخص رنگین‌پوست و یک کانادایی را نیز شامل می‌شوند. در میان آنها، افرادی حضور دارند که با کپسول «دراگون» (Dragon) شرکت «اسپیس‌ایکس» (SpaceX) و فضاپیمای «سایوز» (Soyuz) روسیه سفر کرده‌اند، به «ایستگاه فضایی بین‌المللی» (ISS) رفته‌اند، با لباس‌های فضایی در پیاده‌روی‌های فضایی حضور داشته‌اند و با ده‌ها نوع هواپیما پرواز کرده‌اند. تجربه شغلی جمعی آنها شامل بازدید از جنوبگان و سنای آمریکا، ماموریت‌های جنگی و فرود آمدن روی هواگرد ناوپایه است.
اکنون این گروه چهارنفره شامل «رید وایزمن» (Reid Wiseman)، «ویکتور گلاور» (Victor Glover)، «کریستینا کخ» (Christina Koch) از ناسا و «جرمی هانسن» (Jeremy Hansen) از «آژانس فضایی کانادا» عمیقا در حال آموزش دیدن برای مأموریت خود به دور ماه هستند. «جکی مهافی» (Jacki Mahaffey) افسر ارشد آموزش در مصاحبه با اسپیس گفت که او تا حد امکان، تجربه فضانوردان را با جریان آموزشی ادغام می‌کند.
مهافی روز ۲۴ ژوئیه در پنجاه و چهارمین سالگرد اولین ماموریت فرود انسان روی ماه گفت: آنها با پیشینه‌ها، دیدگاه‌ها و تجربیات متفاوتی به سوی ما می‌آیند. آنها بخشی از این گفتگو‌ها هستند که جدول زمانی چیست و چه مفاهیمی برای پوشیدن لباس فضایی یا ورود آنها به داخل وسیله نقلیه در روز پرتاب مد نظر هستند. آنها می‌توانند همه این پرسش‌ها را با تجربیات خود و چیز‌هایی که شاید لازم باشد در مورد آنها فکر کنیم یا مراقب آنها باشیم، ادغام کنند و برای کمک کردن به گروه‌های آموزش در ایجاد برنامه‌های کارآمد متحد شوند.
برنامه آرتمیس ناسا که با هدف قرار دادن انسان روی ماه در ماموریت آرتمیس ۳ در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ انجام می‌شود، براساس مجموعه‌ای از تجربیات فضایی طراحی شده است که برای خدمه حرفه‌ای آپولو در دسترس نبود. اگرچه خدمه ماموریت آپولو توانستند اولین مأموریت‌های سرنشین‌دار ماه را بین سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ اجرا کنند، اما آرتمیس قصد دارد تا با ایجاد حضور دائمی روی ماه، ملت‌ها، جنسیت‌ها و قومیت‌های بیشتری را به ماموریت‌ها وارد کند.
ناسا از سال ۲۰۱۰ و پس از آپولو، اقداماتی را برای رفع تبعیض در میان برخی از گروه‌های فضانورد و همچنین کل نیروی کار خود تسریع کرده است. به عنوان مثال، در ماموریت آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ فقط یک دانشمند فضانورد - «هریسون اشمیت» (Harrison Schmitt) - روی ماه راه رفت، اما امروزه، دانشمندان به طور مداوم در ماموریت‌های به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز می‌کنند. زنان و فضانوردان سیاه‌پوست سرانجام در سال ۱۹۷۸ و شش سال پس از آخرین فرود روی ماه، در ناسا مورد استقبال قرار گرفتند. به غیر از ماموریت مشترک سال ۱۹۷۵ با اتحاد جماهیر شوروی، فضانوردان غیرآمریکایی به طور منظم در سال ۱۹۸۳ با ناسا پرواز کردند.
مهافی، تفاوت فضاپیما‌های برنامه آرتمیس با فضاپیما‌های دوران آپولو را نیز خاطرنشان کرد. اندازه‌ها و شکل‌های متفاوتی وجود دارد. صفحه‌های لمسی روی کپسول دراگون نصب شده‌اند که برای فضانوردان آپولو می‌توانست احساسی شبیه به شخصیت‌های فیلم «پیشتازان فضا» پدید بیاورد. تحول در حوزه مواد، منابع تغذیه و پشتیبانی از زندگی به آرامی ایجاد شده است.
مهافی ادامه داد: بزرگترین تفاوت با آپولو، انباشت تجربیات به دست آمده در ایستگاه فضایی بین‌المللی است. این ایستگاه فضایی نزدیک به ۲۳ سال به طور مداوم اشغال شده است و صد‌ها فضانورد، اطلاعات ارزشمندی را در مورد نحوه رفتار بدن انسان در شرایط ریزگرانش جمع‌آوری می‌کنند. اگرچه کپسول اوریون که ناسا برای آرتمیس ۲ استفاده خواهد کرد، هنوز خدمه انسانی نداشته، اما تجربه ایستگاه فضایی بین‌المللی به اندازه کافی مرتبط است. در هر حال، همانطور که شرایط ایجاب می‌کند، همه افراد شامل فضانوردان و کسانی که روی زمین هستند باید انعطاف‌پذیر و سازگار باشند.
یکی از اهداف اصلی آرتمیس ۲ آزمایش پشتیبانی حیات در اوریون است. این کپسول تا به امروز دو ماموریت فضایی را انجام داده است، جدیدترین آنها ماموریت آرتمیس ۱ بود که در اواخر سال ۲۰۲۲ انجام شد. این تلاش‌ها هر دو بدون خدمه انجام شدند. فضانوردان آرتمیس ۲ اولین کسانی خواهند بود که با این کپسول پرواز می‌کنند و همچنین، اولین کسانی هستند که بر فراز موشک بزرگ «سامانه پرتاب فضایی» (SLS) ناسا به فضا خواهند رفت.
مهافی گفت: یک روز از ماموریت آرتمیس ۲، به آزمایش در مدار زمین اختصاص خواهد یافت تا پیش از آغاز پرواز به ماه مطمئن شویم که همه چیز خوب است.
مهافی خاطرنشان کرد که حداقل چند نفر از فضانوردان، اوریون را در یک رویداد کوچک جالب آزمایش خواهند کرد. هدف از این روش، شبیه‌سازی اتصال به یک فرودگر آینده یا ایستگاه فضایی «دروازه ماه» است که ناسا قصد دارد آن را در اواخر دهه ۲۰۲۰ در مدار ماه بسازد. عملیاتی که ناسا آن را عملیات مجاورت می‌نامد، اوریون را در نزدیکی مرحله دوم سامانه پرتاب فضایی خواهد دید. این اولین فرصت ما برای فهمیدن این موضوع است که پرواز با اوریون در واقع چگونه خواهد بود.
جریان آموزشی آرتمیس ۲، ۱۸ ماه و نسبتا طولانی است تا اطمینان حاصل شود که فضانوردان برای موقعیت‌های احتمالی و تغییر در رویه‌ها یا نرم‌افزار‌ها آماده هستند. مهافی تاکید کرد که تغییر، ماهیت برنامه‌های توسعه است. خدمه در این دوره آموزشی، مهارت‌های خود را آزمایش خواهند کرد.
مجموعه آموزشی شامل شبیه‌ساز‌هایی در «مرکز فضایی جانسون» ناسا در هیوستون است. آموزش یکپارچه در فلوریدا با گروه برنامه «اکسپلوریشن گراندز سیستمز» (Exploration Grounds Systems) انجام می‌شوند که به تازگی اولین پرتاب شبیه‌سازی‌شده خود را برای آرتمیس ۲ به پایان رساند و عملیات بیرون آوردن از دریا را در پایگاه دریایی سن‌دیگو انجام داد. در ماه سپتامبر، هانسن و کخ به «دهانه میستاستین» (Mistastin Crater) واقع در منطقه لابرادور کانادا در نزدیکی اقیانوس اطلس سفر خواهند کرد.
مهافی گفت که صد‌ها نفر در آموزش آرتمیس ۲ شرکت دارند. تنها در فهرست ایمیل‌شده مربی عملیات پرواز، نام ۸۵ نفر شامل فضانوردان، اعضای اصلی و اعضای پشتیبان ذکر شده است. / اسپیس